 |
در حالات حضرت على (ع) مى خوانیم که در موقع نماز آنقدر غرق در عبادت بود که تیر از پاى مبارکش بیرون آوردند و متوجّه نشد، ولى باز هم در تاریخ آمده که روزى در حال نماز توجّه به حال فقیر و نمود و انگشتر به او بخشید; این دو حالت چگونه با هم جمع مى شوند؟!
به این سؤال، پاسخهای متفاوتی داده شده است:
1. پاسخ اول: شنیدن صدای فقیر و کمک به او توجه به غیر خدا یا امور مادی نیست که حضور قلب، منافات داشته باشد بلکه آن هم در واقع توجه به خداست. آن حضرت با این کار، عبادتی را با عبادت دیگر آمیخت و در حال نماز صدقه داد که هر دو برای خدا و در راه او بود؛ چون قبل از آنکه انفاق و صدقه به دست فقیر برسد به دست خدا می رسد.(1)
2. پاسخ دوم: حالات اولیای خداوند در نماز همیشه به یک حال نیست شهید مطهری(ره) در این زمینه می گوید:
«...اولًا اينكه على عليه السلام در نماز از خود بيخود مىشد، يك حقيقتى است اما اين جور نيست كه همه حالات اولياى الهى، هميشه مثل همديگر بوده است. خود پيغمبر اكرم هر دو حال برايش نقل شده؛ گاهى در حال نماز يك حالت جذبهاى پيدا مىكرد كه اصلًا طاقت نمىآورد كه اذان تمام شود، مىگفت:«ارِحْنا يا بِلالُ! زود [باش] كه شروع كنيم به نماز.» گاهى هم در حال نماز بود، سر به سجده مىگذاشت، امام حسن يا امام حسين يا نوه ديگرش مىآمد روى شانهاش سوار مىشد و حضرت با آرامش صبر مىكرد كه اين بچه نيفتد، سجدهاش را طول مىداد تا اينكه او بلند شود...» (2)
3. پاسخ سوم: از نشانه های کمال عارف حقیقی، این است کع در اوج عرفان روحانی و فارغ شدن محض از وابستگیهای مادّی، از توجه به سرنوشت بندگان و نیازمندیهای آنها غفلت نکند. استاد مطهری(ره) در این زمینه نیز می گوید:
«... مطلب ديگرى كه عرفانى است اين است: آنها كه روى مذاقهاى عرفانى سخن مىگويند معتقدند كه اگر انجذاب خيلى كامل شد، در آن، حالت برگشت است يعنى شخص در عين اينكه مشغول به خدا هست، مشغول به ماوراء هم هست. آنها اين طور مىگويند و من هم اين حرف را قبول دارم ولى در اين جلسه شايد خيلى قابل قبول نيست كه ما بخواهيم عرض بكنيم. مثل مسأله خلع بدن است. افرادى كه تازه به اين مرحله مىرسند، يك لحظهاى، دو لحظهاى، يك ساعتى خلع بدن مىكنند. بعضى افراد در همه احوال در حال خلع بدناند (البته من معتقد هستم و ديدهام)؛ مثلًا الآن با ما و شما نشستهاند و در حال خلع بدن هستند. به نظر آنها آن حالتى كه در وقت نماز تير را از بدنش بيرون بكشند و متوجه نشود، ناقصتر از آن حالتى است كه در حال نماز توجه به حال فقير دارد، نه اينكه در اينجا از خدا غافل است و به فقير توجه كرده، بلكه آنچنان توجه به خدايش كامل است كه در آن حال تمام عالم را مىبيند...» (3)
-----------------------------------------
(1)پیام قرآن، ناصر مکارم شیرازی، ج9، ص211
(2) امامت و رهبری، ص180
(3) همان، ص181
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط: اعتقادی- مذهبی، ، تربیتی، ،
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: